Obecnie w Polsce wyróżnia się 17 rodzajów podatków m.in. podatek dochodowy od osób fizycznych (PIT), podatek dochodowy od osób prawnych (CIT), podatek od czynności cywilnoprawych czy podatek od towarów i usług (VAT) i wiele innych, które nanoszą na podatników szereg praw i obowiązków. Prawo podatkowe wciąż ulega zmianom, a interpretacja jego skomplikowanych przepisów stanowi trudność zarówno dla osób fizycznych, jak i przedsiębiorców.
Rozliczenie z fiskusem staje się jeszcze trudniejsze, gdy podmiot np. uczestniczy w transakcjach zagranicznych czy prowadzi filię poza granicami kraju i obowiązują go również regulacje prawne innego państwa. Stąd też dużą popularnością cieszą się usługi doradcy podatkowego. Osoba ta dzięki odpowiednim kompetencjom chroni interesy podatników i wspiera podczas sporów podatkowych.
Zawód zaufania publicznego
Zawód doradcy podatkowego jest zawodem regulowanym – jego wykonywanie normowane jest przez odpowiednie przepisy prawne. W Polsce powstał stosunkowo niedawno, ponieważ zapotrzebowanie na tego typu działalność zrodziło się razem z transformacja po 1989 roku. Oficjalnie zawód doradcy podatkowego uznany został w 1997 roku. Regulacje dotyczące praw i obowiązków tej grupy zawodowej oraz zasady działania samorządu doradców podatkowych zostały określone w ustawie z dn. 5 lipca 1996 r. (Dz.U. z 1996 r., nr 102, poz. 475). W związku z tym, że jest to zawód zaufania publicznego, osoby, które chcą go wykonywać, powinny spełnić szereg ważnych warunków, wśród których najważniejsze są: pełna zdolność do czynności prawnych, pełnia praw publicznych, wyższe wykształcenie (wśród preferowanych kierunków wymienia się prawo, ekonomię czy rachunkowość) oraz dotychczasowe postępowanie dające rękojmię prawidłowego wykonywania zawodu. Tytuł doradcy podatkowego nadaje Krajowa Rada Doradców Podatkowych, jednak zanim się go otrzyma, należy przejść długą drogę przygotowań.
W jaki sposób uzyskać tytuł doradcy podatkowego?
Prócz wymienionych wyżej warunków niezbędnych do wykonywania tego zawodu, warto również wspomnieć o równie ważnych predyspozycjach. Doradca podatkowy powinien być odporny na stres i opanowany, ponieważ bardzo często musi pracować pod presją czasu i ponosi dużą odpowiedzialność za swoją pracę. Kwestią oczywistą jest to, że doradca podatkowy musi posiadać bardzo szeroką wiedzę z zakresu polskiego prawa podatkowego, jak i przepisów zagranicznych czy też rachunkowości. Pierwszym krokiem do uzyskania tytułu jest zdanie egzaminu na doradcę podatkowego, który ową wiedzę weryfikuje. Aby do niego przystąpić, należy złożyć do siedziby Państwowej Komisji Egzaminacyjnej do Spraw Doradztwa Podatkowego komplet dokumentów potwierdzających posiadanie wymagań określonych przez ustawę oraz uiszczenie opłaty. Następnie kandydat otrzymuje informacje o terminie egzaminu, który składa się części pisemnej i ustnej. Na egzaminie pisemnym należy odpowiedzieć na 100 wybranych pytań spośród 1300 udostępnionych przez Ministerstwo Finansów. Uzyskanie pozytywnego wyniku pozwala na przystąpienie do części ustnej, na której odpowiada się na 10 pytań otwartych.
Po zdanym egzaminie należy odbyć 6-miesięczne praktyki u doradców podatkowych. Wszelkie przepisy dotyczące praktyk oraz spis innych form, które zostają uznawane za dopełnienie tego warunku określone są w rozporządzeniu Ministra Finansów w sprawie praktyki zawodowej kandydatów na doradców podatkowych.
Ostatnim etapem uzyskania tego tytułu zawodowego jest złożenie wniosku o wpis na listę doradców podatkowych (warto zaznaczyć, że okres pomiędzy zdaniem egzaminu a złożeniem wniosku nie może być dłuższy niż 3 lata). Po dokonaniu opłaty za wpis składa się uroczyste ślubowanie wobec przewodniczącego Krajowej Rady Doradców Podatkowych.